واسنجی و ارزیابی سه روش تجربی برآورد تبخیرتعرق مرجع در برخی از شهرهای ایران

 آگاهی از نیاز آبی گیاه یکی از ملاحظات مهم در اصلاح بهره‌وری آب در کشاورزی فاریاب است. بنابراین، برآورد دقیق تبخیرتعرق مرجع از مهم‌ترین عوامل ارتقاء مدیریت آب است. روش پنمن مانتیس فائو بعنوان فرمول استاندارد برآورد تبخیرتعرق مرجع مورد استفاده قرار می‌گیرد. ولی این روش دارای محاسبات طولانی و پیچیده بوده و نیاز به اطلاعات زیادی دارد. با توجه به عدم برداشت برخی از اطلاعات مورد نیاز این روش در تمام مناطق، استخراج معادلات منطقه‌ای مناسب برای محاسبه تبخیرتعرق با تکیه بر حداقل داده‌های هواشناسی ضروری به نظر می‌رسد. بدین منظور، سه معادله تجربی بلانی کریدل اصلاحی، هارگریوز و تورنت وایت انتخاب و بر اساس معادله پنمن مانتیس فائو برای پنج اقلیم مختلف و به دو روش رگرسیون خطی و بهینه‌سازی غیرخطی واسنجی شد. داده‌های مربوط به یک دوره 10 ساله برای ایستگاه‌ها استخراج و به دو گروه 5 سال اول و 5 سال دوم تقسیم شدند. با داده‌های 5 سال اول معادلات واسنجی‌شده و ارزیابی معادلات با استفاده اطلاعات 5 سال دوم و توسط معیارهای آزمون F و ریشه میانگین مربعات خطای نسبی (RRMSE) انجام شد که در آن مشخص شد واسنجی به روش رگرسیون خطی دارای خطای نسبی کمتری بود. همچنین نتایج بیان می‌دارد در شرایطی که در اقلیم‌های مورد مطالعه به دلیل عدم دسترسی به داده‌های مورد نیاز، برآورد تبخیرتعرق مرجع از روش پنمن مانتیس فائو ممکن نباشد، با بهره‌گیری از معادلات واسنجی شده می‌توان به برآوردهای مشابه از نظر آماری با روش پنمن مانتیس فائو دست یافت.